De eerste stappen zijn gezet voor de Design Research. Er is begonnen met verzamelen van de eerste artikelen, video’s en boeken. Ook is de eerste versie van de onderzoeksmap klaar (zie hieronder). Wees gerust, het is nog lang niet compleet er komen er nog veel meer.
Nu de eerste stappen zijn gezet moet ik ook meteen even reflecteren. Ik heb namelijk het gevoel dat ik meer moet divergeren. Misschien ben ik nu al te veel aan het convergeren. Het voor mij namelijk duidelijk is dat het onderzoek moet gaan over het spanningsveld tussen interactie- en visueel ontwerp, waarom het werkproces niet kan samen worden gevoegd en wat dit voor zowel de eindgebruiker als de opdrachtgever kan opleveren. Hierdoor ben ik ook al heel gericht aan het zoeken naar artikelen, video’s en boeken. Daarom denk ik dat ik mijn onderzoek moet verbreden, alleen dat is nog best moeilijk, maar daar zal intuïtie wel om de hoek komen. Intuïtie, is onderdeel van een leerproces, dit leer je door op zoek te gaan naar bronnen en steeds meer merk je wat relevant voor je is en wat niet.
Beeldcultuur
Kim de Groot en Maarten Brandenburg (beiden lid van artist collective Mona Lisa’s) gaven op donderdag 2 februari 2017 een lezing over (online) beeldcultuur. Het moest ons als studenten bij brengen dat beeld ook onderdeel is van het verhaal dat je wilt vertellen. Wat ik het meeste heb meegenomen van deze lezing is dat ze aangaven dat ons gedrag is gebaseerd op imiteren. Dit is iets wat aansluit bij interactie ontwerp. Als er namelijk iets nog niet bestaat op interactie gebied, of het is nog theoretisch, kijken we naar de wereld om ons heen en imiteren we daar elementen uit en passen dat toe op onze ontwerpen.
Inzoomen op het onderzoek
Een van de artikelen die ik nu aan het lezen ben is: “Customer Emotional Needs in Product Design” van H. M. Khalid en M. G. Helander. Met dit artikel probeer ik te kijken naar het emotioneel- en rationeel denken dat van toepassing is bij product design en of hier overeenkomsten zijn met webdesign. Ik probeer nu uit te zoeken hoe emotie nu al wordt toegepast en hoe hangt dit samen met het rationeel denken. Wat interessant is bij dit artikel is dat er wordt besproken dat emotie- en rationeel denken aan elkaar gelinkt zijn. Onze emotie zorgt ervoor dat wij affectieve reacties geven, daardoor reageren we snel op iets. Onze ratio zorgt ervoor dat wij cognitieve reacties geven, die ervoor zorgen dat iets langzamer tot ons doordringt.
Ook Don Norman heeft veel gezegd over emotie in designprocessen. Zo beschrijft hij in zijn boek “Emotional Design: Why We Love (or Hate) Everyday Things” de verschillende vormen van emoties waar wij als mens mee te maken krijgen. Daarnaast past hij dit toe op de verschillende alledaagse producten. Hij beschrijft ook dat het moeilijkste van emotional design is dat we geen emotie in het product kunnen stoppen, omdat het nu heel erg over product design gaat roept het ook meteen weer een heleboel vragen op. Is dit vraagstuk naar iets tijdloos te vertalen? Een van de dingen die meteen in gedachten opkomt is Artificial Intelligence (AI) hoe beïnvloed dit onze toekomst op het gebied van interactie- en visueel ontwerp? Worden wij als ontwerpers niet overbodig?
Multidisciplinair
Dan staat er nog een andere vraag open. Namelijk hoe komt het dat de werkprocessen van interactie- en visueel ontwerp nog zo vaak worden gescheiden, hoewel deze twee zoveel verband met elkaar hebben. Veel teams werken al wel samen met elkaar en de werkprocessen lopen ook steeds nauwer. Bij de grote bedrijven zijn deze processen echt gescheiden. De wat kleinere bedrijven voegen de werkprocessen al meer samen, maar dit gebeurd vaak uit noodzaak omdat de capaciteiten vaak minder zijn. Maar echt de processen samenvoegen, omdat het een meerwaarde heeft voor de opdrachtgever en eindgebruiker, gebeurd nog niet. Waarom niet en wat kan hier aan gedaan worden?
Hoe nu verder?
De volgende stappen voor het onderzoek op dit moment zijn verder verdiepen in (agile) werkprocessen, daarbij uitzoeken wat Stephen Hey (auteur van het boek Responsive Design Workflow) te zeggen heeft over processen, waarom wordt er niet meer samen gewerkt. Volgens Cennydd Bowles bestaan wireframes niet, visueel in belangrijker. Dit is een interessant statement en dus waard om uit te zoeken. Daarbij zijn Clearleft en Eend bedrijven die er minder moeite mee hebben om interactie- en visueel ontwerp te combineren, hoe doen zij dit en wat doen zij hiervoor. En als laatste is het misschien goed om te kijken naar een bedrijf als q42, hier wordt interactie en development juist samen gebracht. Wat kan hiervan worden geleerd? Natuurlijk moet daarnaast ook nog zowel het emotionele als rationele aspect van het ontwerpen verder worden onderzocht.
Ha Thijs,
In je mapping 1.0 heb je nu nog een overzicht van je hele onderzoeksgebied; om aan trails te kunnen werken, moet je daar kleinere thema’s uithalen. Dan kun je echt gericht gaan zoeken.
Wat opvalt in je huidige mapping is dat je er met name andere makers in hebt staan. In je trails moet je belangrijke bronnen en deelvragen plaatsen, om op die manier aan je eigen kennisbasis te kunnen werken.
De tekst onder je mapping gaat veel kanten op, soms in uitgebreidere informatie over een bron, soms in een benoemen van je eigen zoeken. Dit zijn belangrijke teksten, maar niet op deze plek: maak er losse posts in je research blog van. Bij je mapping zelf geef je een korte, verklarende inleiding – van een regel of vier à vijf.
Veel groeten, Hanneke